Kijkje achter de schermen bij de vertrouwensartsen
Binnen Veilig Thuis Rotterdam Rijnmond hebben we een team van zeven vertrouwensartsen. Via een interview geeft één van onze vertrouwensartsen een inkijkje in haar werk.
Hoe ben je in het vak terecht gekomen?
‘’Ik ben vertrouwensarts in opleiding bij Veilig Thuis. Voordat ik als vertrouwensarts in opleiding aan de slag ging was ik medisch specialist. Ik heb een blessure aan mijn hand waardoor ik dat vak niet meer uit kan oefenen, zodoende ging ik op zoek naar een andere functie als arts. Ik dacht: wat wil ik en wat kan ik? Ik kende Veilig Thuis vanuit mijn vorige vak en wilde graag vanuit mijn medische expertise een bijdrage leveren om mensen die het nodig hebben verder te helpen. De achtergrond van mijn collega’s is zeer divers: de één was huisarts, de ander kinderarts of jeugdarts. De kennis en ervaring die zij meenemen zijn heel waardevol.’’
Wat maakte dat je de stap hebt gezet?
‘’Ik dacht na over waar ik het meeste van genoot in mijn oude vak. Dat was toch wel dat je mensen die de weg in de maatschappij niet zo goed weten, dat je daar iets voor kunt betekenen, hen kan helpen. Hoewel dat door de mensen zelf niet altijd zo wordt ervaren.’’
Hoe ziet jouw werk eruit?
‘’Een groot deel van ons werk bestaat uit het adviseren van (para)medische professionals die zorgen hebben over de veiligheid van een kind of volwassene. Denk aan professionals vanuit ziekenhuizen, de GGZ en verpleeghuizen.
Daarnaast denk ik mee en geef ik advies over casuïstiek binnen Veilig Thuis waarin sprake is van een medische component. Denk aan psychiatrie, middelengebruik, zeden, een vermoeden van toegebracht letsel, het onthouden van medische zorg, bij kwetsbare zwangeren of bij dementie.
Een deel van mijn tijd besteed ik aan het verwerken van de administratie vanuit mijn adviezen. Ook verzorgen we deskundigheidsbevordering in de organisatie. Zo hebben we onze collega’s pas voorgelicht over het gebruik van lachgas, omdat zowel het gebruik als de meldingen hierover toenemen. Daarnaast geven we voorlichting aan medische professionals over de rol van Veilig Thuis.’’
Heb je ook contact met cliënten?
‘’Ja, wanneer er bijvoorbeeld een vermoeden is van letsel gaan we mee op huisbezoek. We kunnen dan, indien nodig, een top tot teen onderzoek verrichten of we vragen het medische stuk uit. Bij letsel maken we samen met het gezin een tijdlijn en vragen de situatie uit. Op die manier kijken we of we op basis van het letsel en het verhaal een passend verhaal krijgen. Waar nodig stemmen we af met de huisarts.
Wanneer een kind met een vermoeden van toegebracht letsel in het ziekenhuis is gebracht, worden wij ook betrokken. Vorige week werd ik nog betrokken bij een casus waarin een kind blauwe plekken en een botbreuk had. Voor de botbreuk was een verklaring, voor de blauwe plekken niet. De desbetreffende arts belde voor advies. We hebben geadviseerd om met het gezin het gesprek aan te gaan over de blauwe plekken, te vragen naar een verklaring en aan te geven dat er anoniem advies is gevraagd bij Veilig Thuis. De arts belde daarna terug en gaf aan dat de ouders boos waren weggelopen. We vinden het belangrijk om wel een verklaring te hebben voor de blauwe plekken, de arts maakt zich tenslotte niet voor niets zorgen en heeft een melding gedaan.
We zijn daarom de volgende dag bij het gezin langsgegaan. Het kind bleek veel te sporten en tijdens het gesprek vragen we uit wat het kind doet bij de sport en of dit een oorzaak van de blauwe plekken kan zijn. Je laat het kind het dan ook echt nadoen en kijkt of je dat kunt rijmen met elkaar. Soms is de melding hiermee meteen klaar en doen we er verder niets mee. Indien er wel degelijk sprake is van kindermishandeling, dan ben ik als vertrouwensarts nauw betrokken bij de afstemming met ketenpartners als de Raad voor de Kinderbescherming, de Recherche, de inzet van de forensische artsen en het Openbaar Ministerie.’’
Wat is de meerwaarde van de vertrouwensarts?
‘’In een casus zoals hierboven beschreven heb je als vertrouwensarts een belangrijke rol in het duiden van de medische situatie. Het is de kunst om je onderzoek zo feitelijk te doen dat je voorkomt dat je aanneemt dat er sprake is van kindermishandeling, terwijl er een medische oorzaak is of andersom: dat je denkt dat het wel goed zit terwijl er sprake is van kindermishandeling.
Vanuit mijn rol kan ik indien nodig rechtstreeks contact opnemen met bijvoorbeeld de crisisdienst van de GGZ, medici in ziekenhuizen en huisartsenpraktijken.
Ook hebben vertrouwensartsen expertise over hoe om te gaan met het medisch beroepsgeheim en geven hier de nodige adviezen in. Daarnaast hebben we periodiek overleg met de ziekenhuizen en GGZ organisaties in de regio ten behoeve van de samenwerking. Met elkaar wordt gekeken hoe we het proces kunnen verbeteren naar aanleiding van casuïstiek die vanuit hen bij Veilig Thuis is gemeld. Soms komen er in dat overleg nieuwe adviesvragen. Al met al een zeer gevarieerde functie.’’